Boş bir cadde. Ne bir insan, ne bir hayvan. Hiç bir şey yoktu. Issızlık akıyordu üzerimden. Benim Yalnızlığım etrafa yayılmıştı. Peki neydi bu durumun anlamı. Neydi bu yalnızlığın yansıması. Büyük kalabalıklar içinde de böyle hissediyordum belki Belki de mi ,kendine bari yalan söyleme. Yalnızsın yalnız… Peki nasıl dolar bu yalnızlık, dolar mı? Dolmalı mı? Yoksa çokça didiklediğin için mi artık soruların cevapsız kalıyor. Sen de neyin içinde var olduğunu bilmiyorsun dimi ? Aman boşver, ne bu sorgu sual. Yaşa işte. Kaç gün ömrün kaldı sanki. Sorgulanmadan geçen bir ömür… diye başlayacaksın zırvalamaya şimdi bilmem mi ben seni . Tamam istediğin kadar sorgula ona bir şey diyesim yok elbet. Ama bazen abartıyorsun ya hani ,hani diyorum anlasan yani . Şimdi hemen bir anti cümle üreteceksin , tamam tamam sustum ne halin varsa seni öyle bırakıyorum. Biliyorum çünkü duramazsın sen illa gelecek o cevap ya şimdi ya yarın ama illa ki gelecek. Boş bir caddeden nerelere geldin bir bak. Ne boş bir saksı olsa yine mi gelecektin, ya da boş bir yemek tabağı. Bir de şuradan mı aksak bir sürü ağaç kalabalığı , yaprakları birbirine değe değe dans ediyor. Kitaplığı görüyor musun sırt sırta vermiş onca kitap, peki ya şu karşıda göç eden kuş topluluğu… Gördün mi bak bakmayı biliğinde bir sürü birlikteliği buluveriyor gözlerin. Nereye baktığın önemli elbet , ama o baktığını nasıl yorumladığın daha bi önemli şimdi birbirine dolaşmış balık ağlarını karmakarışığız olarak da değerlendirebilirsin, beraberiz diye de ,seçim senin…
Uzm. Psk. Dan. & Psikoterapist
Ece Özge Karakuz
23.06.2020