Zavallı İstanbul…Ne çok şey görmüştü, ne çok şey duymuştu kim bilir. Hani istemeden üzerimize giydiğimiz kıyafetler olur ya, istemeden insan kıyafet mi giyer diyeceksin ? Giyer tabi giymez mi, aç kulağını da dinle. Anne baban seni büyütürken milyon tane söz söyler milyon tane davranış yapar sende sorgulamadan istemeden belli yaşına kadar alıverirsin onları. Hatta sorgulamazsan ,belli yaşından sonrada seninle kol kola yürürler. Sonra uğraş dur o düşünce şekli ,sonra uğraş dur o davranış şekli ile… İşte öyle hissettim İstanbulun halini. Zavallı diyesim geldi içimden. Kucaklamak olur olmaz şeyleri, yüklenmek omuzlarına… birde bitmiyor ya hani , geldikçe geliyor. Gidenden çok geleni var. İçimdekinin dışa vurumu mu bu , ben bu günlerde böyle hissettiğim için miydi yüklemelerim? Tabi ya… İstanbul işte kim ne yüklerse onu alıyordu. Şimdi içimde gökkuşağı açsa belki de başka tanımyalacaktım . Yani benim yorumuna göre her daim değişen bir İstanbul vardı karşımda. Yazan da bendim oynatanda, alanda bendim veren de. Bu gün böyle göründün be İstanbul . Olsun sen her halinle güzelsin diyip kucaklıyorum seni …
Uzm. Psk. Dan. & Psikoterapist
Ece Özge Karakuz