Psikiyatrist Erdoğan Özmen
Düşünmek. . .Şaşırtıyor beni…
Hiç güvenilmiyor. Onu tam sarıp sarmalamış ,yumuşatmış ve dizginlemişken, ortaya çıkıveriyor tekrar, iki tarafı da keskin bıçak gibi; yüreğimi, ruhumu, zihnimi ele geçiriyor,en çokta kanatlarımı…Öylesine acımasız ki sessiz kaldığı zamanların acısını çıldırarak çıkarıyor… Kanatlarımı sanki tutkallamışcasına çevreleyen ,sen kurtulmaya çalıştıkça daha da sarıp sarmalayan bir şey… Yoğun, derin, yorgun…bastırdığın, bitti dediğin, arkaya fırlattığın, kilitlediğin hangi duygular, hangi olaylar varsa piste çıkmış yarış atı misali fırlıyor; rüzgarla, son sürat zihnime doluşuyor.. Bu sefer şimdiki ben’in kapısını çalıyor… Kontrol kimde mi? Cevabı karışık, istemsizce sizden önce giden bir organ beyin, tüm bağlantıları telefon görüşmeleri organizasyonları yapıp yer açıveriyor birden zihinde.. Size sadece onu karşılamak, olduğu gibi kabullenmek, onunla yaşamayı öğrenmek, onu dinlemek, dinledikçe fark etmek, fark ettikçe anlamak kalıyor… İstersen diren zincirle kapıları, o zaman daha şiddetli hani çığ gittikçe büyür ya o misal dayanıyor kapıya, seçim senin dercesine…
.
.
Uzm. Psk. Dan. & Psikoterapist
Ece Özge KARAKUZ