Ölüm! Kaçınılmaz sonuç, o soğuk kelime…
Korkudan büyümüş gözlerimde hayaller can verecek…
Nereye gittiğimi bilmeden yürüyorum…
Gecenin dudağından karanlık emiyorum
Gündüzün cesedini hicrana gömüyorum… Ne yazılır ki… Bilmiyorum…
Yitip gidenin arkasından…
Hangi kelimeler daha çok anlam bulur hislere…
Dedem… Canım dedem…
Yüreği acıtan ne ağır An’lar geçiriyoruz…
Ben resim çizmeyi sende tanıdım yanına oturturdun hem masal anlatırdın hemde resim çizerdik..İlk okul,lise ve bu güne uzanan resim aşkı…Müzikle ilk tanışmam senin mandolinin ile oldu.Bende merak saldım ,birlikte bir iki tıngırdattık sonra gitar falan…Halk oyunları oynardın öğretirdin, bir sürü yarışmalara katıldın, ilkler yaşattın..Harmandalı oynadım uzun yıllar ortaokulda lise de…Belkide senden görerek…şimdi de Tango… Kitap okurduk birlikte, ders çalıştırırdın beni…Dün kitaplığında Irvin Yalom’un Nietzshe Ağladığında romanını tekrar görünce koyverdim kendimi, aktı gitti göz yaşlarım..Teyzem “Ahh Ece yapma” dedi. Banane dedim ağlayacağım hemde hüngür hüngür ağlayacağım…
Ahh hele o Türkçe’de kompozisyonlar yok mu? (Dedeeee, öğretmen yine kompozisyon ödevi verdi diye yanına koşardım) Giriş, gelişme … hadi bakalım bağla sonucu derdin..Birde Türk kahvesi içişlerimiz vardı en köpüklüsünden…Masa da yemek adabı,saygılı olmak,nasıl oturulur kalkılır…Hangi yazarlar okunmalı,Hangi şairlerin şiirleri unutulmamalı.. Hep başlangıcı sende oldu benim için.. Varoluşsal yolculuklara çıktım dünden bu güne ,biraz daha yoğun hissederek.. Ne için varım, Hayatın anlamı ne benim için…Neye hizmet için varım bu hayatta?…Mesleğine olan aşkına itiraf ediyorum çokça hayrandım. Bir insan bu kadar çok severdi mesleğini. Belki baba mesleğini yapacaktın berber olacaktın..Belki ezberin hitabetin kuvvetli diye hafız olacaktın…Yani bunlar senin dışında gelişen ,senin için istenen isteklerdi. Mesleğine aşık bir köy öğretmeninin köyüne gelmesiyle bir hayale tutundun bir anlam buldun, durmadın ,yorulmadın “Ben öğretmen olacağım.” dedin…Bir çok başarıya imza atan bir çok öğrenci yetiştiren memleketine ülkesine faydası dokunan başarılı bir Köy Enstitüsü öğretmeni oldun…
Belki siyaset okumamı istedin belki hukuk… dile getirirdin de, hatta psikolojik danışmanlığı seçtiğimde pekte bi’şey diyemedin…”Senin uygun gördüğünü değil, bende kendi mesleğimi senin gibi kendim seçeceğim ;çokça severek yapacağım bir mesleğim olsun istiyorum, bende insanların hayatlarına dokunmak istiyorum, ” dediğimde sana … Durdun… Baktın… Gözünden gelen yaşla , bir şeylerin akıp geçtiğini hissettim ben gözlerinden, içinden…
Sonraki telefonlaşmalarımız, konuşmalarımız çok daha yoğun oldu… Şimdi anlıyorum seni demiştin,sesin titremişti..Severek yap çokça çalış başarılı ol demiştin…Anlaşıldığımı hissettim..Gurur duyuyorum seninle..Çokça gurur duyuyorum…İyi ki senin torununum… Işıklar içinde var ol…Yetiştirdiğin evlatlarında ,torunlarında,öğrencilerinde,dokunduğun her can ile teşekkürler♥️ “Yaşamımı değiştirmek zorundayım! Yoksa, bir kere bile yaşadığımı hissetmeden ölümü karşılamak zorunda kalacağım.”
Nietzsche Ağladığında,
Irvin D. Yalom
Uzm. Psk. Dan. & Psikoterapist
Ece Özge Karakuz
#HalilKarakuz
27.02.2020