Hem uzak, hem de bir o kadar yakın oluyor zaman...
Bir bir geziyorum ölümleri, gecenin bakışları arasında.
Sabah göğe yelken açıyorum, gündüzler tanımıyor beni nasılsa.
Aynalarda yürüyorum bazen, martılarla düşüyormuş denize; dudaklarımı siliyor acılar.
Soluk alışamı duyamıyorum.
Sokak lambaları gibi geç yanıyorum.
Gölgeler yürümüyor artık kıvrılan yollarda,
Şarap lekeleri,sabahın ilk izi.
Ezanla dönüyor evine yüzü külrengi gececikler.
Kaç kuytuda paslanıyor yalnızlık?
Üşüyorum. Gideceğim.
Ve ben güzün ağlacağım,
sulara çekileceğim dönerken balıkçılar.
Yakamoz göreceğim dümensiz simsiyah gözleri öleceğim.
Ve ben...
#ruhumdakalan
#gizdüşüm
#KAANİNCE