Bakılmayan yer birikir, biriktikçe geriye atılır, geriye atıldıkça daha da fazla tortulaşır ve baskı yapar, rahatsız eder. Gerçek ile arzu kelimelerini bir düşünelim. Gerçek güpegündüz ortadadır, peki ya arzularımız. Bazen cesaretle alan açar yaşarız. Bazen de korkar arzularımızı kabul etmez, görmezden gelir ve bastırırız. Gerçek hakkında bilgiler verir. Arzu kavramı ise, gerçek ile sırt sırtadır, çünkü arzunun dilde ifade edilmesinin bir sınırı, her zaman bir engeli vardır. Ve duygu olarak bakınca da arzu ile bağlantılı duygu kaygıdır. Kaygılandığımız her şeyi insanoğlu bastırma eğilimindedir. Arzularımız, kaygılarımız kendini bilinçdışında gösterirler. Biz ne kadar fazla yok sayarsa o kadar derinleşerek yer edinirler. Bilinçdışında yer alan bir çok şey kendini farklı şekilde bize gösterir bazen dil sürçmesi, bazen eylem sürçmesi, bazen unutmalar, bazen rüyalar vs. Bilinçdışı arzu eğer fark edilmez ise daha da tortulaşır. Ve gerçek yaşamımızı da bizi engeller ,ama şunu bilebiliriz ki bir şekilde kendini gösterir. İnsan hep düşlerinin peşinde koşar, fakat sadece düş kırıklıklarıyla ilerler. Bastırma, bir çeşit bilinçlilik azaltma sürecidir. Düşünüldüğünde kişide utanç ve fiziksel acı gibi huzursuzluklar yaratan uyumsuz fikirleri bilinçli akıldan uzak tutan bir çeşit savunma mekanizması gibi düşünebiliriz. Bastırma mekanizması fazla aktif olursa kişide kişilik bozuklukları gibi sorunlar dahi ortaya çıkabilir. Bunlar hep birikme ve tortulaşma sonucudur.
Devam edilebilir.!