Nede çok şey ile iç içeyiz. İlgiliyiz ya da yanından geçiveriyoruz. Seçtiklerimiz var seçmeden karşılaştıklarımız var, içine düştüklerimiz var.
Yalnızlık ve birliktelik; bu iki kelime de deneyimimize etki eden görünmez yol arkadaşları. Hayatımızın içinde ne çok şeyi barındırıyoruz. Duyguları, insanları, şehirleri, durumları. Kalabalıklar! Merak ve hayretle yeni güne gözümüzü açıyoruz. Deneyim eylemde kendini gösteriyor. Eylemde seçimlerimizle hayat buluyor.
Seçimlerimizi özgür kendi kararlarımızla mı yapıyoruz? Yoksa başkalarına mı ihtiyaç duyuyoruz. Deneyimlerimiz hem seçimlerimizle bölünüyor, hem de arzularımızla, hem de kendilik ve birliktelikle. Kararlarımızı ve seçimlerimizi ne şekilde verirsek verelim sonuçta kararı veren kişi bizzat kendimizizdir ve her bir seçimle ve/veya kararla yaşayacağımız deneyime kimler dahilse bir anlamda onlarla da bir anlaşma yapmış oluruz.
Şayet sorumluluğumuzu alamazsak ve yaşadığımız deneyimin sonucunda ortaya çıkan duygularımızın farkındalığı içinde olmazsak o zaman hem bu deneyim benim başıma neden geldi sorusunu kendimize defalarca sorar dururuz hem de hissettiklerimizin farkında olmadan geçmiş deneyimlerle genelleme yaparız ve içimizde bir inanç döngüsü oluştururuz. Bu da bizi tekrar düşünmeye ve tekrar farkındalıksız hissetme deneyimine çekerek yeniden benzer bir deneyimi bir daha hayatımızda yaratırız.
Düşünme potansiyelimizi zamanda gerçekleştiririz bu nedenle yaşadığımız deneyimlerin sonuçlarını geçmiş deneyimlerimizle ilişkilendirir, kendi algı filtrelerimizle değerlendirerek genelleriz. Farkındalıklı ve farkındalıksız yaratımlarımız kendimizle ilgili olduğu gibi eş zamanlı olarak bütünle de ilişkilidir.
Duygularımız içimizde zaman zaman kaos oluşturur, zaman zamansa sakinleşir. Tabiri caizse bölünürler. Öfke, korku, mutluluk, utanç, üzüntü ve dahası… Hayat denen şey bir bütündür. Ve içinde bölünmüşlükler barındıran bir bütündür. Eksik değil, bir şeylerin fazlalılığı. Alan kaplaması.
Seçerek kendi özümüzü oluştururuz. Minik seçimler büyük kendilik doğurur. Ekleriz çıkarırız, böleriz, katarız; deneyimlerimizle kendimiz var ederiz. Aklımız kalır, bazen de tatminli şekilde içimize siner. Her seçim bir ayrılışı içinde barındırır. Her seçim bir bölünme yaratır. Her seçim bir çok deneyimi yok eder. Yalnızca birini var eder. İşte tam bu yüzden neyi seçtiğimize yakından yeniden bakalım. Çünkü bölünmüş seçimlerimizin bir bütünüyüz.